Akışta olmak; doğa ve hayvanların doğal haliyken, insanlar için ne kadar da zor. Neler yapıyoruz anlamak için, onca okunan kitaplar, alınan eğitimler, yoga ve meditasyon. Oysa ki doğadan koptukça, doğayla uyumlama becerimizi kaybettikçe, akışta olma yetimizi de kaybediyoruz. Evrenin ve doğanın o sessiz müziğini duyma ve onunla birlikte olma ve akma yetimizi kaybediyoruz.
Yaptığım bu tabloda, ki benim için şu ana kadar yaptıklarımın içinde en özel ve anlamlı olanı bu, yaşamın akışını ve akışla yaşamanın huzurunu ifade ettim. Yapraklardan dökülen yaşamın sessiz müziğinin notaları eşliğinde ve aşk denizinin üzerinde sema eden, huzurla akan Sufi. Büyük bir özlem ve hasretle döküldü boyalar tualime. Hepimizin öyle anları olmuştur, sadece olma haliyle aktığımız rezonans anları. İşte bence hayatın anlamı ve amacı o anların çoğunlukta olduğu hayatlar yaşamak. Bunu hepimiz için, tüm insanlar için diliyorum. Ve biliyorum ki böyle bir akış halinde yaşayanlarımız, diğerlerine de ilham veren bir alan açıyor. O alanda buluşmamızı diliyorum.
